สรุป ความเห็นที่จัดเป็น สัมมาทิฏฐิ และมิจฉาทิฏฐิ เปรียบเทียบไว้ในพระสุตตันตปิฎก

สรุป ความเห็นที่จัดเป็น สัมมาทิฏฐิ และมิจฉาทิฏฐิ เปรียบเทียบไว้ในพระสุตตันตปิฎก ดังนี้

สัมมาทิฏฐิ 10	มิจฉาทิฏฐิ 10
1. ทานที่ให้แล้วมีผล	1. ทานที่ให้แล้วไม่มีผล
2. การบูชาแล้วมีผล	2. การบูชาแล้วไม่มีผล
3. การเซ่นสรวงมีผล	3. การเซ่นสรวงไม่มีผล
4. ผลคือวิบากของกรรมที่ทำดีและทำชั่วมี	4. ผลคือวิบากของกรรมที่ทำดีและทำชั่วไม่มี
5. โลกนี้มี	5. โลกนี้ไม่มี
6. โลกหน้ามี	6. โลกหน้าไม่มี
7. มารดามี	7. มารดาไม่มี
8. บิดามี	8. บิดาไม่มี
9. สัตว์ที่ผุดขึ้นเกิดมี	9. สัตว์ที่ผุดขึ้นเกิดไม่มี
10. ในโลกนี้มีสมณพราหมณ์ผู้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบ ชนิดที่ทำให้แจ้งด้วยความรู้ยิ่งเอง แล้วประกาศโลกนี้และโลกหน้า	10. ในโลกนี้ไม่มีสมณพราหมณ์ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ ชนิดที่ทำให้แจ้งด้วยความรู้ยิ่งเอง แล้วประกาศโลกนี้และโลกหน้า

สัมมาทิฏฐิคือปัญญานำไปสู่การตั้งเป้าหมายของชีวิต

บุคคลใดก็ตามที่มีใจผ่องใสสามารถตรองด้วยปัญญา จนเกิดความเข้าใจ สัมมาทิฏฐิ ย่อมเกิดความเข้าใจต่อไปอีกว่า มนุษย์เกิดมาเพื่อทำหน้าที่ 3 ประการ เท่านั้น มิใช่เพื่อสิ่งอื่นใดเลย คือ ละกรรมชั่ว หรือ อกุศลกรรม   สร้าง “กรรมดี” หรือ “กุศลกรรม”  ทำใจให้ผ่องใส

การที่บุคคลจะสามารถประคองชีวิตให้อยู่ในวิถีทางแห่งสัมมาทิฏฐิ ได้โดยตลอดรอดฝั่ง โดยไม่ประมาท ก็จำเป็นต้องมีการตั้งเป้าหมายชีวิตไว้อย่างรอบคอบเสียก่อน เพื่อความไม่ประมาท
แล้วพยายามพัฒนาตน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายชีวิตที่ตั้งไว้นั้น อย่างเป็นขั้นเป็นตอน ตามลำดับ
เพื่อนำไปสู่สันติสุข